من که باشم؟ در زیان افتاده ای
از هوی اندر هوان افتاده ای
بیخودی، رخ در بیابان کرده ای
گمرهی، از کاروان افتاده ای
ناکسی، از بخت دوری جسته ای
مفلسی، از خان و مان افتاده ای
گاه گویایی فضیحت گشته ای
وقت خاموشی زیان افتاده ای
از بهشت اندر جهنم رفته ای
بر زمین از آسمان افتاده ای
بر سر کوی سبکباران عشق
از گرانی رایگان افتاده ای
گوهر خود را ز خس نشناخته
وز خسی در خاکدان افتاده ای
دل ز غفلت بسته در جایی چنین
وانگه از جایی چنان افتاده ای
روز سربازی عنان پیچیده ای
وقت مردی ناتوان افتاده ای
همنشینان بر کنار بحر و من
از کنار اندر میان افتاده ای
اوحدی وار از برای این و آن
در زبان این و آن افتاده ای